نوربالا| خدایا! ما که از یک رتیل می‌ترسیم روز قیامت چه کنیم؟
تاریخ انتشار: ۱۲ شهریور ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۶۰۷۱۹۰
به گزارش خبرنگار حوزه حماسه و مقاومت خبرگزاری فارس، تحمل گرما و حشرات موذی که برای خود میهمانی دسته‌جمعی می‌گرفتند، در بیابان‌های جنوب کشور کار راحتی نیست. رزمندگان هشت سال دفاع مقدس اگرچه می‌توانستند در مقابل حملات رژیم بعث که یک دنیا پشتش بود سینه سپر کرده و مقاومت کنند، اما در مقابل این موجودات، بی‌دفاع بودند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
روایتی که می‌خوانید خلاصه‌ای از خاطره قاسم عباسی، جانباز شیمیایی و رزمنده لشکر محمد رسول‌الله است که در کتاب «پوتین‌های ساق‌بلند» آمده:
«یکی از عادی‌ترین مسائل بیابان‌های جنوب، تحمل جانوران گزنده و پشه‌های موذی بود. پشه‌ها به قدری چالاک و قبراق بودند که از لای چند لایه لباس هم کارشان را می‌کردند و حتی وقتی به داخل کیسه خواب می‌رفتیم تا از شر آن‌ها در امان باشیم، قسمت‌های نازک کیسه خواب را پیدا می‌کردند و نیششان را به تن ما فرو می‌کردند. انگار برای آزار ما نیششان بلندتر شده بود. عقرب‌ها و هزارپا هم که مصیبت‌های خودشان را داشتند.
تابستان سال ۶۳ حسینیه اردوگاه تخریب را با برزنت و داربست برپا کرده بودند. در یکی از شب‌های جمعه، نور فانوس حسینیه را کم کرده بودیم و مداح گردان برای بچه‌ها دعای کمیل می‌خواند.
همه در حال و هوای خودشان بودند و در دعا غرق شده بودند. حواسشان به جایی نبود که ناگهان رتیل درشتی از سقف حسینیه تلپی بر زمین بین بچه‌ها افتاد. بچه‌ها از جا پریدند و همهمه‌ای بر پا شد. چراغ قوه‌ها را روشن کرده بودند و با وحشت و دلهره دنبال عنکبوت بزرگ و پشمالویی می‌گشتند که ممکن بود زیر پای هر کسی باشد.
مداح که دید اوضاع آشفته شده و سکوت فضا از بین رفته، از فرصت استفاده کرد و با همان آهنگ دعا خواند: «خدایا! ما که از یک رتیل انقدر می‌ترسیم، چطور عذاب تو را در روز قیامت تحمل کنیم؟»
پایان پیام/
منبع: فارس
کلیدواژه: دفاع مقدس جنگ تحمیلی روز قیامت دعای کمیل نوربالا قاسم عباسی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۶۰۷۱۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آقای سعید آقاخانی، ما تحمل می‌کنیم، اما دل خودتان نسوخت؟
آفتاب‌‌نیوز :
صفحه اینستاگرامی «صبح سینما» در نقد کیفیت نازل فصول جدید «نون خ» و «زیرخاکی» نوشت: فصل بندی در تمام دنیا شیوه رایجی است. سازندگان یا در ابتدا نقشه راه یک روایت را در چند فصل آماده دارند یا با توجه به اقبال مخاطب مسیری را برای ادامه قصه باز می‌کنند. در سریال‌های کمدی نیز با توجه به اقبال مخاطب فصل‌های بعدی با اتاق فکری مجرب و گروه نویسنگدان خلاق طراحی می‌شود. اما گویا در صدا و سیما فصل بندی و ساخت ادامه یک سریال به چیز‌های دیگری بستگی دارد و در یک لیگ دیگر بازی می‌کنند. مدت‌هاست دیگر نه قصه مهم است و نه لزوم ساخت ادامه آن؛ همین که دوستان هر سال دور هم جمع شوند و یک «چیزی» به نام فصل چندم سر هم کنند کفایت می‌کند. سعید آقاخانی و پژمان جمشیدی هم هستند.
قبول که می‌شود در سریال‌های کمدی پیوستگی را فراموش کرد، اما آیا نباید یک مجموعه ۱۵ قسمتی هدف و قصه‌ای برای ساخت داشته باشد؟ تا کی باید روی موج موفقیت گذشته سوار شد؟ بعضا دیده شده دوست نویسنده تکه‌های بامزه سریال‌های پر مخاطب گذشته همچون «شب‌های برره»، «پایتخت»، «باغ مظفر» و... وصله می‌کند و یک کپی دست چندم و در مواردی درنیامده از آن را به دل قصه‌اش راه می‌دهد.
مخاطب هیچ سکوت می‌کند و گاه تحمل؛ خودتان دلتان برای چیزی که می‌سازید نمی‌سوزد؟ تا کجا می‌خواهید از اعتبار گذشته خرج کنید؟ اگر نمی‌توانید یا نمی‌شود به سراغ کار تازه بروید شاید نتیجه بهتری هم برای شما داشته باشد و هم مخاطب.
منبع: سایت برترینها
مدیررسانهای پرسپولیس: سپاهان به جای شکایت بیجا، عذرخواهی کند